മനസു നിറയെ നൊമ്പരങ്ങൾ വിങ്ങി നിൽക്കുന്നു
ഒന്നു കരയാൻ കൺതടങ്ങൾ വെമ്പി നിൽക്കുന്നു
മഴയത്തു പോലുമോർമ്മകൾ കനലായി നീറുന്നൂ.
ഒന്നു കരയാൻ കൺതടങ്ങൾ വെമ്പി നിൽക്കുന്നു
മഴയത്തു പോലുമോർമ്മകൾ കനലായി നീറുന്നൂ.
എന്നണലിലോരോ വാക്കുമെന്തേ വറ്റി വരളുന്നൂ..
നീ യാത്രയാകും വേളയിൽ എൻ അഴലുമാളുന്നൂ...
(മനസു നിറയെ )
പൂക്കളുംപൊയ്കയും കാത്തു വച്ചു..
അവ-ഒക്കെയും ബാക്കിയാക്കി നീയങ്ങ് പോയ്
മരണമേ.. നീയിനി.. കനിയുവാൻ എങ്കിലും
കരൾ പറിച്ച് എന്നിൽ നിന്നും ദൂരെ മാഞ്ഞാലും,
കടലെടുത്തു കര മറന്നു നീ മറഞ്ഞാലും,
ഒരു മുല്ലപ്പൂവ്പോലെൻ വള്ളിയിൽ നീ പൂത്തുനിൽക്കുന്നു
ഏകനാമീ കൂട്ടുകാരൻ ഇനി നിനക്കാരുമല്ലല്ലോ
ഒരൽപനിമിഷം.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ