അടർന്നു വീഴുമ്പോൾ (ലോസ്റ്റ് ലിവിങ് ടുഗെതർ)

മിണ്ടാതിരിക്കാൻ എളുപ്പമാകും?
ഒരേ ചുണ്ടാൽ കൊരുത്തു പിരിഞ്ഞവർ നാം

ചിരിതാളമൊരുനാളുമുടയാതിരിക്കുവാ-
നാർത്തിരമ്പും കാലമടരാതിരിക്കാൻ,
ഒരു മഞ്ഞൾ ചരടിന്നു മുന്നേ പരസ്പരം
ചേർന്നുറങ്ങാൻ പഠിച്ചവർ നമ്മൾ.

മിണ്ടാതിരിക്കിലും ഉള്ളിന്റെയുള്ളിലെ
തേങ്ങൽ മറയ്ക്കാൻ എളുതല്ലല്ലോ
തല്ലും തിരയ്ക്കും വിങ്ങുന്ന ഹൃത്തിനും
ഉള്ളം മറയ്ക്കാൻ അറിയില്ലല്ലോ

നക്ഷത്ര ബിന്ദുക്കൾ ആകാശ മേലാപ്പിൽ
സ്വർണ്ണം വിതയ്ക്കുന്ന ചക്രവാളങ്ങളിൽ
ഉദയത്തിലേക്ക് കുതിക്കുന്ന രാവിനെ
പാതിവഴിയിൽ തളച്ചിട്ടു നമ്മൾ,

ആ രാവിന്റെ ചോട്ടിൽ ഒരേ പുതപ്പിൽ
നമ്മൾ ഒട്ടിക്കിടന്നതിന്നോർത്തു പോകും.
കാതോർത്തു നാം ഹൃദയ താളം പിടിച്ചതും
കണ്ണുകൾ കൊണ്ടുമ്മവയ്ക്കാൻ പഠിച്ചതും
കാർക്കൂന്തൽ ഓരോന്നു മാറ്റിയിട്ടാ
നെറ്റിത്തടങ്ങളിൽ ചുംബിച്ചതും.
എന്നുമെന്നേക്കും ഒരുമിച്ചു ചേരുവാ-

നൊരു മുന്തിരിത്തോപ്പു സ്വന്തമാക്കാൻ

ഓർക്കാതിരിക്കാൻ എളുതല്ലല്ലോ,
ഒരേ ചുണ്ടാൽ കൊരുത്തു പിരിഞ്ഞവർ നാം..

തേങ്ങുകയായിരുന്നു നി അന്നൊരിക്കൽ

നമ്മൾ വേണ്ടെന്നു പാതി പറഞ്ഞു വയ്ക്കെ.

നിന്റെ ശ്വാസം പരാതിയായാർത്തിരമ്പി..

കൂടു മറന്ന കിളികളെ പോലെ നാം

എന്തോ ചിലച്ചു കലമ്പി നിൽക്കെ...

വഴിമാറി നീയങ്ങകന്നുപോയി 

മുന്നിലേതോ താരക പാത നോക്കി ..

കണ്ണീരിലാളുന്ന തീച്ചൂളയിൽ, വേകുമോർമ്മയിൽ  ഞാൻ മാത്രമായി...

മിണ്ടാതിരിക്കിലും ഉള്ളിന്റെയുള്ളിലെ
തേങ്ങൽ മറയ്ക്കാൻ എളുതല്ലല്ലോ

സ്വപ്നങ്ങളണിയിച്ച പട്ടുമെത്തയിൽ ശാന്തിയിൽ
നമ്മേയൊരുവേളയോർത്തിരിക്കാം..

എങ്കിലാ ഓർമ്മ  നിന്നുള്ളം ചുടും നേര-
മെരിതീയണക്കുവാനറിയാതെ, നിൻ
ആത്മനിർവൃതി ക്കൊരു പൂവർപ്പിച്ചിടാ-
നകലെയമ്പലതിരികൾക്കു മുൻപിലും,
തിരമാലയാളും ആർത്തിരമ്പും കടലി-
ന്റെ ചാരെയും, ഉള്ളുരുക്കി ഞാനലഞ്ഞൂ..

ഓർക്കാതിരിക്കാൻ എളുതല്ലല്ലോ,
ഒരേ ചുണ്ടാൽ കൊരുത്തു പിരിഞ്ഞവർ നാം..

 ഇടവേളയിൽ .. idavelayil .....
ഒരൽപനിമിഷം.