മഴക്കു മീതെ പറക്കണം. മേഘങ്ങള്ക്കും മേലെ.. ചിറകു നനയാതെ
ഒറ്റക്കും പെട്ടക്കും തെറ്റക്കും പറക്കണം
ഒടുവിൽ ..ഒറ്റക്കാകുന്പോ ചിറകു കുഴയും വരെ മേലോട്ട് പറന്നു പറന്നു പോണം
തളർന്നു വീഴുന്പോ മനസ്സ് നിറഞ്ഞിരിക്കണം..
മരണത്തിലേക്കുള്ള ആ വീഴ്ചക്കു ഒരു ലഹരിക്കും തരാനാവാത്ത സുഖം ഉണ്ടാവും.
****
ഒരു ചിത്രകാരനായിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്ക് മൌനത്തിന്റെ ചിത്രം വരക്കണം
എല്ലാം ഉള്ളിലൊതുക്കുന്ന ശൂന്യതയുടെ.
ആത്മാവ് വിരലുകളിൽ വന്നു ചായങ്ങളിൽ നൃത്തം ചെയ്യട്ടെ..
ഒടുവിൽ ആ ചായങ്ങളിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്ന് മൌനത്തിന്റെ ആ ചിത്രത്തിനുള്ളിൽ കയറി ഒളിക്കണം.
ആരും ഒരിക്കലും കേൾക്കാതെ ഉള്ളിലൊളിപ്പിച്ച തേങ്ങലുകൾ അപ്പൊ പുറത്തു വിടാമല്ലോ..ഉറക്കെ...
മൌനം അതെല്ലാം ആവാഹിച്ചെടുക്കുമല്ലോ..
എന്നിൽ ഞാൻ അലിഞ്ഞു ചേർന്നുണ്ടായ എന്റെ മൌനത്തിന്റെ തേങ്ങലുകൾ...
ഹാ.. എത്ര മനോഹരമായ ചിത്രം.
****
എന്നിൽ നിന്നു നിന്നിലേക്കുള്ള ദൂരമല്ല,
നിന്നിൽ നിന്നെന്നിലേക്കുള്ള ദൂരം.
****
ഒഴുകുന്ന പുഴ പോലെ ആണ് ചിലപ്പോ, എന്തിനാ ഏതിനാ എന്നൊന്നും ഇല്ല അങ്ങോടു ഒഴുകിക്കൊണ്ടേ ഇരിക്കണം. ആരോ പണ്ട് പറഞ്ഞ കടൽ ആണ് ലക്ഷ്യം, കടൽ ഇപ്പോഴും അവിടെ ഉണ്ടോ എന്ന് പോലും അറിയില്ല. വെള്ളം നിറഞ്ഞു കവിയുന്പോ ഉള്ളിൽ നിന്നൊരു വിളി. പിന്നെ മുന്നിൽ കാണുന്നതെല്ലാം വഴി ആണ്. പറഞ്ഞു കേട്ട, മനസ്സില് കണ്ട ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക്.
എഴുതാൻ ഇരുന്നപ്പോൾ, ഒരു പാട് വാക്കുകൾ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞതാണ്, പുഴ ആണ് മനസ്സിൽ കണ്ടതും പക്ഷെ,
എവിടെയോ വച്ച് എല്ലാം മുറിഞ്ഞു പോയി, മാഞ്ഞു പോയി, നിള പോലെ. വരണ്ടു പോയി
അക്ഷരങ്ങലെല്ല്ലാം എങ്ങോ മറഞ്ഞു പോയി.
ഒരിക്കൽ കൂടി മനസ്സിൽ മഴ പെയ്തിരുന്നെങ്കിൽ.. ആർദ്രമായ ഒരു പിടി വാക്കുകൾ ചൊരിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ.. പോകും മുന്നേ നാല് വരികൂടി..
ഇടവേളയിൽ .. idavelayil .....
ഒരൽപനിമിഷം.
ഒറ്റക്കും പെട്ടക്കും തെറ്റക്കും പറക്കണം
ഒടുവിൽ ..ഒറ്റക്കാകുന്പോ ചിറകു കുഴയും വരെ മേലോട്ട് പറന്നു പറന്നു പോണം
തളർന്നു വീഴുന്പോ മനസ്സ് നിറഞ്ഞിരിക്കണം..
മരണത്തിലേക്കുള്ള ആ വീഴ്ചക്കു ഒരു ലഹരിക്കും തരാനാവാത്ത സുഖം ഉണ്ടാവും.
****
ഒരു ചിത്രകാരനായിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്ക് മൌനത്തിന്റെ ചിത്രം വരക്കണം
എല്ലാം ഉള്ളിലൊതുക്കുന്ന ശൂന്യതയുടെ.
ആത്മാവ് വിരലുകളിൽ വന്നു ചായങ്ങളിൽ നൃത്തം ചെയ്യട്ടെ..
ഒടുവിൽ ആ ചായങ്ങളിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്ന് മൌനത്തിന്റെ ആ ചിത്രത്തിനുള്ളിൽ കയറി ഒളിക്കണം.
ആരും ഒരിക്കലും കേൾക്കാതെ ഉള്ളിലൊളിപ്പിച്ച തേങ്ങലുകൾ അപ്പൊ പുറത്തു വിടാമല്ലോ..ഉറക്കെ...
മൌനം അതെല്ലാം ആവാഹിച്ചെടുക്കുമല്ലോ..
എന്നിൽ ഞാൻ അലിഞ്ഞു ചേർന്നുണ്ടായ എന്റെ മൌനത്തിന്റെ തേങ്ങലുകൾ...
ഹാ.. എത്ര മനോഹരമായ ചിത്രം.
****
എന്നിൽ നിന്നു നിന്നിലേക്കുള്ള ദൂരമല്ല,
നിന്നിൽ നിന്നെന്നിലേക്കുള്ള ദൂരം.
****
ഒഴുകുന്ന പുഴ പോലെ ആണ് ചിലപ്പോ, എന്തിനാ ഏതിനാ എന്നൊന്നും ഇല്ല അങ്ങോടു ഒഴുകിക്കൊണ്ടേ ഇരിക്കണം. ആരോ പണ്ട് പറഞ്ഞ കടൽ ആണ് ലക്ഷ്യം, കടൽ ഇപ്പോഴും അവിടെ ഉണ്ടോ എന്ന് പോലും അറിയില്ല. വെള്ളം നിറഞ്ഞു കവിയുന്പോ ഉള്ളിൽ നിന്നൊരു വിളി. പിന്നെ മുന്നിൽ കാണുന്നതെല്ലാം വഴി ആണ്. പറഞ്ഞു കേട്ട, മനസ്സില് കണ്ട ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക്.
എഴുതാൻ ഇരുന്നപ്പോൾ, ഒരു പാട് വാക്കുകൾ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞതാണ്, പുഴ ആണ് മനസ്സിൽ കണ്ടതും പക്ഷെ,
എവിടെയോ വച്ച് എല്ലാം മുറിഞ്ഞു പോയി, മാഞ്ഞു പോയി, നിള പോലെ. വരണ്ടു പോയി
അക്ഷരങ്ങലെല്ല്ലാം എങ്ങോ മറഞ്ഞു പോയി.
ഒരിക്കൽ കൂടി മനസ്സിൽ മഴ പെയ്തിരുന്നെങ്കിൽ.. ആർദ്രമായ ഒരു പിടി വാക്കുകൾ ചൊരിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ.. പോകും മുന്നേ നാല് വരികൂടി..
ഒരൽപനിമിഷം.
