2019, മേയ് 20, തിങ്കളാഴ്‌ച

ശാരിക

നിലാവു  വരച്ചിട്ട ചിത്രങ്ങൾ നാലു പാടും ചിതറിക്കിടക്കുന്നത് കാണാതെ മുന്നോട്ട് ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോ മനസ്സിൽ പേടിയുണ്ടയിരുന്നില്ല സമയം എത്ര  ആയി എന്ന് അവൾ ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല. മനസ്സാണ് പേടി ഉണ്ടാക്കുന്നതും പേടിപ്പെടുത്തുന്നതും എല്ലാം.

ഒരു പക്ഷെ അവൾക്കു മനസ്സ് നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നിരിക്കണം അല്ലെങ്കിൽ മനസ്സിന് അവളെ.

ഇവൾ രേവതി,  നമ്മൾ പലപ്പോഴായി വായിച്ചു മറന്ന കഥകളിലെ  ഒരു കഥാപാത്രം. ഇവൾക്ക് പറയാൻ പുതിയ കഥ ഒന്നും ഇല്ല. എല്ലാം പഴയത് തന്നെ, ചില കഥകൾ അങ്ങിനെയാണ്.. കഥാപാത്രങ്ങൾ മാറും,  പുതിയ മുഖങ്ങളിലൂടെ കഥകൾ പുനര്ജനിക്കും. അതിങ്ങനെ ആവര്ത്തിക്കും ... വിരസത ഏതുമില്ലാതെ.

രേവതിക്ക് ആറു വയസ്സായ ഒരു കുട്ടി ഉണ്ട്. ഒരു മാലാഖ കുട്ടി, അവളെ എല്ലാരും ശാരു എന്ന് വിളിക്കും പക്ഷെ എല്ലാരോടും അവൾ പറയും ഞാൻ ശാരു അല്ല,   ശാരിക,  ശാരിക ശരത്ത്.

പേരിലെപ്പോഴും കൂടെ കൊണ്ടുനടക്കുന്ന ശരത്തിനെ അവൾ കണ്ടിട്ടില്ല ഇതുവരെ. അവൾക്കു ശരത്  ഒരാളല്ല,  അവൾ തന്നെ ആണ്. ശരത് കൂടെ ഉണ്ടെങ്കിലെ സ്വന്തം  പേര് പൂർണമാവു  എന്നു ആ കുഞ്ഞു മനസ്സ് വിശ്വസിച്ചതാണ്, രേവതി അങ്ങനാണ് പഠിപ്പിച്ചതും.  `അച്ഛൻ അങ്ങ് പോയില്ലേ ദൂരേക്ക്‌, നമ്മളെ ഒറ്റക്കാക്കീട്ടു..`

[tbc]







 ഇടവേളയിൽ .. idavelayil .....

ഒരൽപനിമിഷം.

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ