2017, ഫെബ്രുവരി 4, ശനിയാഴ്‌ച

ഏകാന്തം

വിരഹ വേഗത്താൽ വിജനമാമീ കൊച്ചു,
 കുടിലിൽ ഞാനൊറ്റക്കിരുന്നു പാടുന്നു.

അകലെയാഴത്തിലാണ്ടുപോം സ്വപ്നങ്ങള-
 റിയുമെങ്കിലും കാണാതെ മായുന്നു.

ഉയിരിലെന്നോ തുരുമ്പിച്ച ജീവന്റെ-
 ചിറകുകളറ്റു മണ്ണിൽ കിടക്കുന്നു.

ഒരു തരി പൊൻ നിലാവെളിച്ചതിനെ
ഓർമയായി മാത്രം നെഞ്ചിലൂന്നിക്കൊണ്ടു

കനവു കാണുവാനാകാതെ കണ്ണിലെ
പ്രഭ മയങ്ങുവാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു ഞാൻ..

ഓർമ്മയിലുണ്ട് നീയേകിയൊരായിരം
ചുംബനങ്ങൾ തൻ നിശ്വാസവീഥീകൾ..
ആർത്തിരമ്പും നിന്നിലേക്കന്നു ഞാൻ
ആഴ്ന്നിറങ്ങി അലിഞ്ഞു പോം ആർദ്രത..
(tbc )





 ഇടവേളയിൽ .. idavelayil .....
ഒരൽപനിമിഷം.

1 അഭിപ്രായം: