പ്രണയം ...
ഒരു വിരഹമില്ലാതെ അതിന്റെ വില അറിയുമോ?
കണ്ണ് പോലെ തന്നെ അല്ലെ അതും, ഉള്ളപ്പോൾ വില അറിയാത്തതും കൈ വിട്ടു പോകുമ്പോൾ ഒരുപാട് മിസ് ചെയ്യുന്നതും.
വലിയ കോൺക്രീറ്റ് കെട്ടിടങ്ങൾക്കിടയിൽ പ്രണയത്തിനു പൂത്തു നിൽക്കാൻ ഒരു കാടുണ്ടായല്ലോ, നിറയെ കിളിക്കൂടുകൾ ഉള്ള ഒരു കൊച്ചു തുരുത്ത്. അവിടെ ഒരു ചാര് ബെഞ്ചെങ്കിലും നമുക്ക് മാത്രമായി ഉണ്ടായിരുന്നില്ലേ.. പാതിരാത്രി കഴിഞ്ഞു അവിടെ പോയി ചേർന്നിരിക്കാൻ. തണുപ്പിനേക്കാൾ തണുത്ത നിന്റെ വിരലുകളിൽ വിരൽ ചേർക്കാൻ, ചുള്ളി കമ്പ് പോലുള്ള എന്റെ വിരലിലേക്കു നിന്റെ മോതിരം മാറ്റിയിടാൻ.. എന്റെ ചെറുവിരലിൽ അത് ഒട്ടും ചേരാതെ തിളങ്ങുമ്പോൾ, അതിൽ തടവിക്കൊണ്ട് അതുവരെ പറയാത്തതും പിന്നീട് ഓർത്തുവെക്കാനല്ലാത്തതുമായ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങളെ പറ്റി വാ തോരാതെ പറഞ്ഞു തീർക്കാൻ. ഒടുവിൽ ഇത്തിരി നേരം നിന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പിനെ കാതോർക്കാൻ. മറന്നുപോകുമെന്നു ഉറപ്പായിരുന്നിട്ടു കൂടി അതോർത്തുവെക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് അതിലെ ഓരോ മിടിപ്പിലേക്കും ആഴ്ന്നിറങ്ങി.. അവക്ക് തന്റെ പേരിന്റെ ധ്വനിയുണ്ടെന്നു ആശ്വസിക്കാൻ..
ലോകത്തിൽ സകലരെക്കാൾ മുകളിൽ ഞാൻ എത്തിയെന്നു തെല്ലോന്നഭിമാനിക്കാൻ
--- tbc--
